 Patron szkoły
|
Mszę św. w intencji uczniów i nauczycieli odprawił ksiądz Piotr Grzechnik, który w homilii głosił również słowa o Patronie Szkoły. Wikary wskazał relikwie Ojca Świętego jako dowód obecności Jana Pawła II wśród nas. Po nabożeństwie odbyła się część artystyczna ph. „Szukałem Was, teraz Wy przyszliście do mnie”, którą wykonali uczniowie kl. V a i V b. Usłyszeliśmy wiele krzepiących słów o naszym patronie. Jan Paweł II był najwspanialszym ambasadorem Ojczyzny w świecie. Zawsze z dumą mówił o polskiej historii, kulturze i wierze Polaków. Cieszy nas to, że w swoich wystąpieniach wielokrotnie nawiązywał do polskich tekstów literackich, do pereł poezji polskiej. Sam też pisał wiersze, które często uczniowie recytują na konkursach poświęconych Jego osobie. Na zawsze zapamiętamy, że kiedy wracał do Ojczyzny, klękał i całował polską ziemię. Wędrówki górskie i wiosłowanie po mazurskich jeziorach były dla Niego modlitwą i hymnem pochwalnym na cześć Boga, a pasja czytania i doskonała znajomość polskiej literatury to cenny dar, który powinien stanowić zachętę dla naszych uczniów do realizacji takich zadań. Społeczność szkolna i lokalna obejrzała fragmenty filmów ukazujących wybór Karola Wojtyły na papieża i ostatnie chwile Jego życia. Wszyscy uczestnicy poznali wartości nauczania Jana Pawła II i złożyli hołd wielkiemu Polakowi, który przez 27 lat pontyfikatu był przewodnikiem duchowym, nauczycielem i poetą oraz wzorem dla młodzieży. Mówiąc o cierpieniu, sam cierpiał, apelując o przebaczenie, sam przebaczał, ucząc miłości, sam gorąco miłował. To ON jest naszym autorytetem. Podczas uroczystości śpiewano pieśni: „Abba Ojcze”, „Leć muzyczko”, „Zbudowani na Chrystusie”, „Barka” i hymn szkoły. Jan Paweł II nadal pozostaje w naszych wspomnieniach i w sercach. On też wspominał szkołę i nauczycieli , którzy Go uczyli. Warto przywołać Jego słowa zamieszczone w „Autobiografii” : „Mam osobisty dług wdzięczności wobec polskiej szkoły, wobec nauczycieli i wychowawców, których pamiętam i modlę się za nich codziennie. To, co otrzymałem w latach szkolnych, owocuje w moim życiu”.
Buczek Wiesława            |
Powinniśmy dziękować Bogu za wyjątkowego Patrona i za to, że posłał do nas Pasterza, który przez swoje gesty dawał radość i wzruszenie, przez słowo umacniał wiarę, nadzieję i miłość. Potrafił jak nikt inny, zjednoczyć wokół siebie dzieci, młodzież i starszych. Odwiedzał kościoły chrześcijańskie, meczety i synagogi. Zbierały się wokół niego tłumy spragnione dotyku Jego dłoni, uśmiechu i błogosławieństwa.