Będąc po raz drugi uczestnikiem w międzynarodowej konferencji, jestem pełna uznania dla jej organizatorów. Spotkania te były dla mnie ważnym doświadczeniem dydaktycznym, metodycznym i osobistym. Ciekawość tematów, osobowości i osobistości w jednym miejscu, możliwość wymiany zdań i doświadczeń ludzi z różnych środowisk edukacyjnych, pełniących różne funkcje, wykonujących różnorodne zadania są nieocenionym źródłem wiedzy na temat podobieństw i różnic funkcjonowania oświaty w Polsce i na świecie.
Urszula Bartoszek, doradca metodyczny – Zespół Szkól Publicznych w Suścu
Międzynarodowa Konferencja z cyklu „Jakość edukacji czy/i jakość ewaluacji“ odbyła się w dniach 12-14 kwietnia w Zakopanem. Była to już IV konferencja, w tym roku pod hasłem „Ucząca się szkoła”. Konferencję otworzyła Pani Minister Podsekretarz Stanu Joanna Berdzik oraz Pan profesor Grzegorz Mazurkiewicz (Uniwersytet Jagielloński). Dotyczyła w szczególności kwestii związanych z organizacyjnym uczeniem się, współpracą w procesach wprowadzania zmiany, wykorzystywaniem danych w usprawnianiu własnego działania i wieloma innymi aspektami istotnymi dla każdej uczącej się organizacji. W konferencji wzięło udział ok. 350 uczestników z różnych części świata. Uczestnikami konferencji poza Polakami byli wykładowcy z USA, Niemiec, Irlandii, Szwecji, Izraela, Estonii, wielkiej Brytanii.
Liczne spotkania, rozmowy, sesje plakatowe, sesje plenarne, refleksyjne odnosiły się do poszukiwania metod usprawniających pracę szkoły jako organizacji uczącej się.
Wśród bardzo wielu zagadnień próbowano znaleźć odpowiedzi na wiele pytań.
Jak rozumieć rozwój szkoły?
1. Po pierwsze - rozmowa co jest krytykowane w związku z teorią „rozwoju szkoły” i teorią „uczącej się szkoły”.
2. Po drugie – refleksja, dlaczego szkoła jest inna niż fabryka, urząd i inne instytucje. Jakie są tego konsekwencje.
3. Próba rekonstrukcji określenia „rozwój szkoły” i „ucząca się szkoła” z perspektywy „obrazu człowieka”.
Dlaczego szkoła jest inna od innych instytucji?
• Złożona struktura (każdy zespół klasowy jest inny).
• Dyktatura modeli mentalnych (każdy nauczyciel jest inny, ma inna tożsamość, a każdy nauczyciel pracuje większość czasu sam, bez kontroli. Jest bardzo mały wpływ na to, co dzieje się na lekcji).
• Luźne powiązanie elementów systemu (dyrektor, np. nie ma wpływu na to, co dzieje się na lekcjach).
Co oznacza metafora „uczące się szkoły”?
Ucząca się szkoła jest szkołą, która troszczy się:
• o najlepsze warunki indywidualnego uczenia się,
• o wspieranie autonomii,
• o komunikację między ludźmi,
• o wyzwalanie gotowości do zmian,
• o procesy i struktury sprzyjające refleksyjności,
• o dokumentowanie wiedzy i dobrych praktyk,
• o rozpoznawanie „zbiorowego myślenia” (modeli myślowych),
• jest szkołą, która zmniejsza strach ludzi.
Co jest warunkiem przywództwa?
W „uczącej się szkole” nieodzownym warunkiem przywództwa są: szacunek oparty na
• kulturze komunikacji,
• świadomości autonomii osób,
• orientacji na uczeniu się uczniów,
• kulturze refleksji
• kulturze racjonalności.
To wszystko rodzi z kolei zaufanie.
Szacunek jest elementarną potrzebą człowieka jako istoty społecznej, a najwyższy szacunek to zlecenie profesjonalnych zadań.
Zaufanie jest podstawowym warunkiem przywództwa. Podwładni nie muszą zasługiwać na zaufanie nadzorującego – zaufanie to dar nadzorującego. Zaufanie prowadzi i jest najpewniejsza kontrolą, a na dodatek nic nie kosztuje oprócz odwago nadzorującego.
W bardzo atrakcyjnej formie zaprezentowano też następujące tematy:
- Neurodydaktyka dorastania albo po co nam nastolatki?
- Jak powinna wyglądać szkoła ucząca się?
- Jak rozumieć rozwój szkoły? Krytyczna refleksja i próba rekonstrukcji pojęcia.
- Profesjonalne uczące się społeczności- wykorzystanie danych na temat osiągnięć uczniów dla poprawy praktyki nauczycieli.
- Zmieniający się świat i nowe przywództwo edukacyjne.
- Angażowanie pracowników szkoły w życie uczniów warunkiem sukcesu szkoły.
- Obserwacja lekcji i analiza osiągnięć uczniów jako punkt odniesienia w zmianach amerykańskiej polityki ewaluacji pracy nauczycieli.
- Jak rozwijać zdolność szkoły do poprawy jakości kształcenia? „Razem Łatwiej” – świętokrzyski program wspierania szkół podnoszących efektywność kształcenia – cztery lata doświadczeń.
Świat jest w epoce gwałtownych zmian. Prelegenci z różnych części Polski i świata opisywali te zmiany, podpowiadali jak działać we współczesnej machinie globalizacji, by szkoła nie traciła kontaktu z rzeczywistością chroniąc jednocześnie swoją autonomię.
Konferencję podsumował prof. Henryk Mizerek tematem: Inspiracje dla organizacji, które ucząc innych uczą się same.
Organizatorami konferencji byli:
Instytut Spraw Publicznych Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie,
Era Ewaluacji i Ośrodek Rozwoju Edukacji w Warszawie.
galeria |